Om uw boeken te bestellen, klik a.u.b. op het onderstaande beeld om uw bestelling te plaatsen via een e-mail op info@talenhuis.com:

JANSONIUSPLEIN 19

9203 NH DRACHTEN

Inleiding

Een vertaald werk beweegt zich altijd tussen de wal van het werk en het schip van de literatuur.
Is een vertaald werk literatuur of niet? Als het geen literatuur is, wat is het dan wel? Een antwoord hierop is niet nodig. Het woord literatuur zelf heeft ook geen vaste omschrijving.
De bekendste omschrijving van het woord literatuur luidt: ‘een geschrift waarin scheppend werk wordt tentoongesteld.’ Derhalve hoeven de vertalers geen moeite te doen om hun werk erkend te krijgen als literatuur. Een vertaald werk is al een geschrift waarin scheppend werk heel duidelijk te zien is, met name vertaald werk van literatuur.
Tegenwoordig is het vertalen van een stuk literatuur niet mogelijk zonder toezicht, correctie, raad, advies enz. De beste vorm hiervoor is samenwerking of anders gezegd: een ‘teamwork’ van ‘native speakers’ en de vertaler.

‘Tante kakkerlak’ is één van de oudste kinderverhalen van Iran. Hiervan bestaan vele versies. Dit verhaal behoort tot de mondeling overgeleverde folklore. Het wordt opgenomen in elke bloemlezing van folkloristische kinderverhalen en -liederen.

Van dit verhaal zijn er in Iran zowel klassieke, als moderne edities gepubliceerd. Voor deze vertaling is van een aantal daarvan gebruik gemaakt, in het bijzonder de versie van de Iraanse hedendaagse dichter Ahmad Sjamloe (02-12-1925 tot 24-07-2000), uit ‘Ketâb-e kuce’ (Het boek van de straat, eerste druk 1990, Teheran).
 
Tot slot wordt allen dank betuigd die aan het vertalen van dit boek een bijdrage, in welke vorm dan ook, hebben geleverd.

Kritiek, opmerkingen en suggesties zijn welkom.

Drachten, 17 februari 2009,

Ali Soleimani.

Er was iemand, er was niemand,

behalve God was er echt niemand.

Er zat eens een diertje in een vak,

haar naam was Tante Kakkerlak.

Haar kleine nest was in het magazijn

van een groothandelaar in porselein.

Op een willekeurige, goede dag,

was zij het alleen zijn beu, ach!

Zij ging voor haar spiegel staan

en maakte zich op om weg te gaan.

Zij gebruikte zeven kleuren make-up

om de mooiste te blijven van de club.

Op haar wang plaatste zij een stip,

om nog mooier te zijn, voor de trip.

Zij deed wit poeder op haar gelaat,

daarna het rode, rustig en bedaard.

Zwarte olie gaf haar wenkbrauwen glans

en mascara haar wimpers kleur en balans.

Onze Tante zette nog een mooie stip

naast haar mondhoek, op de bovenlip.

Zij verfde haar handen en voeten met henna,

over het haar gooide zij gouden glitters, extra.

Zij deed een broek aan van de eerste klas,

die uit gedroogde uienschillen gemaakt was.

Daarna deed zij een sluier over haar hoofd,

die de kleur had van aubergine en van ooft.

Met een gezichtssluier bedekte zij haar gelaat,

een sluier van knoflookschillen, in haar maat.

Zij trok schoenen van droge olijfschillen aan

en ging heel deftig voor de grote spiegel staan.