HET BOEK:
DE ZEVEN STEDEN
DER LIEFDE
DE ZEVEN STEDEN
VAN DE TOCHT DER LIEFDE
INHOUDSOPGAVE:
KLIK A.U.B. OP UW KEUZE; MET EEN TERUGKLIK BENT U WEER BIJ DE INHOUDSOPGAVE.
5 het land van het monotheïsme.
7 het land der armoede en der vergankelijkheid.
Als je in het land van de wil aankomt zul je daar op honderd moeilijkheden stuiten. Bij elke ademtocht zul je honderd narigheden ervaren. Door al die problemen zal de mooie papagaai in een vlieg veranderen. Daar wacht je jarenlange harde arbeid. Daar zul je innerlijk veranderen. Daar moet je afstand doen van je verworvenheden. Daar moet je je aardse goederen vergeten. Daar moet je doen alsof je geen verwanten meer hebt. Wanneer je je niets meer herinnert dan zal de reiniging van je hart een aanvang nemen. Als je hart gereinigd is dan zal het licht der liefde daar in schijnen. Wanneer het licht schijnt dan zullen je wensen zich vermenigvuldigen tot duizenden. Als je daar in de hitte en het vuur terecht komt zul je je als een dwaze vlinder in het vuur storten. Hier zul je verzadigd zijn van je wil en zul je smeken om een beker wijn ter lafenis. Wanneer je slechts twee slokken van deze beker genomen hebt zul je alle twee de werelden vergeten zijn. Je zult in de zee verdrinken, maar met droge lippen. Je zult je geliefde willen ontmoeten en daarvoor je bestaan veil hebben. Om haar te kunnen zien zullen honderd draken je geen angst aan kunnen jagen. Daar zullen geloof en ongeloof dezelfde betekenis hebben en zullen je naar de poort van het volgende land leiden.
Wie in dit land binnenkomt is in een vuur veranderd. In dit land bestaat niets behalve vuur. Wie geen vuur is ervaart geen genot hier. Een geliefde is een brok vuur. Hij gloeit en is wild als de vlammen. Een streber weet niets van vuur, vlam en licht. Wie dit land bezoekt kent geen geloof of ongeloof, kent geen twijfel of overtuiging. Goed en slecht zal voor hem gelijk zijn. Geloof is noch het een en noch het ander. Oh, rechtzinnige, het woord gehechtheid is niet voor jou bestemd en voor jou, puritein, ook niet. Wiens vermogen bestaat uit zuiverheid, die kan dit land betreden. Velen zoeken de toekomst. Voor een geliefde ligt de toekomst in het heden en hier. Wie zich niet verbrand aan de vlammen van de gehechtheid die blijft in de ketenen van de zorg. Wie de welvaart verlaat die groeit en wie in overvloed blijft leven bederft. Als een vis uit de zee in de woestijn terechtkomt zal hij sterven. De zee is voor een vis het leven. Het verstand is niet in staat gehechtheid te begrijpen. Gehechtheid is hier, het vuur en verstand is slechts de rook. Als het vuur begint te vlammen verdwijnt de rook. Het vuur van de gehechtheid zal blijven vlammen tot alles gloeit. Wanneer je met de geest kunt zien zul je de oorsprong van de gehechtheid ervaren. Ook zul je je eigen wortels bemerken en je eigen roes van gehechtheid beleven. Op het moment dat je geestesoog zich opent zul je je elementen waarnemen temidden van de elementen van het bestaan. Met de ogen van het verstand ben je nog blind om de gehechtheid te aanschouwen. De gehechtheid is de zaak voor de bescheidenen en voor de grootmoedigen. Als je niet bescheiden of grootmoedig bent, ben je een dode en de doden kennen geen gehechtheid. Een levende naar lichaam en geest bereikt de ziel om dit land te beleven en zal ook het volgende land kunnen bereiken.
Uit het land van de gehechtheid kom je in het eindeloze land van de kennis. In het land van de kennis kent de reiziger alleen maar twijfel. Alle wegen in dit land lijken op elkaar, het is niet mogelijk de een van de ander te onderscheiden. Een reiziger zijn die op zoek is naar de ziel is wat anders dan een reiziger zijn die op zoek is naar het materiële. De toestand van lichaam en geest is niet altijd hetzelfde, het ene moment beleeft het een hoogtepunt en dan weer is het in een dal. Dus niet vast. In dit land zijn de wegen altijd in verandering. Dus zij zijn niet vast. In dit land is een invalide spin geen passende reisgenoot voor een krachtige olifant, want het springvermogen bepaalt de hoogte van de sprong. Je kunt niet iedereen in een groep over een kam scheren, want ieders gave is verschillend. In dit land is de kennis tevens het verschil, voor de een is het altaar het doel en de ander zoekt de godheid. Als in dit land de zon der kennis hoog aan de hemel staat, ervaart ieders oog zijn schijnsel naar zijn kracht. In het land der kennis bereikt iedereen zijn eigen klasse. Hij die beschenen wordt door het licht der kennis ziet zijn hellen in paradijzen veranderen. Hij zal niets meer beleven dan de liefde. Hij zal niets zien dan het gelaat van zijn geliefde. Hij zal als vanzelf in de omgeving van zijn geliefde worden getrokken. Terwijl honderdduizenden mannen verdwaalden om één geheim der liefde te ontdekken werden in dit land honderdduizend geheimen van de tocht der liefde geopenbaard. Om in dit land de diepten der zeeën te kunnen ontdekken moet men een volkomen persoonlijkheid hebben. Elke verworven blijheid brengt je naar een nieuwe horizon. In dit land bereikt je dorst naar het hogere ongekende hoogten, in dit land is het drinken van het bloed der liefde toegestaan. Als je Zijn koningrijk bereikt moet je nooit het woord ‘ik’ gebruiken. Als je jezelf niet verdrinkt in de zee van het Soefisme zul je het geluk niet kennen. Als je je niet aan Zijn geheimen kunt overgeven dan ben je diep te beklagen. Als je niet blij bent met de aankomst van je geliefde dan ben je haar aanwezigheid niet waard. Als je tevreden bent met de verworvenheden van deze wereld dan ben je een hogere niet waard. Kennis is het sultanaat, het hoogst bereikbare, poog dit te bereiken. Wie een dronkaard is in de wereld van het soefisme is de sultan van de hele wereld. Het hele rijk van de wereld is voor hem geen rijk. Het hele hemelgewelf is voor hem geen domein. Als je het gelaat van je geliefde niet kunt zien, blijf niet zitten, sta op en ga haar zoeken. Je moet je lusten kunnen beteugelen om een ingezetene in de wereld van de liefde te kunnen zijn. Als de sultans van de wereld, ooit geproefd zouden hebben van de zoete sappen van de kennis, zouden zij hun kronen weggegooid hebben en leefden zij nu in afzondering.
Wanneer je je reis door het land van de kennis hebt afgerond kom je in het land van de verzadiging waar geen lafheid en geen kapsones bestaat. De vogels van dit land vliegen vrij van het oosten naar het westen en van het westen naar het oosten in alle verzadiging. Zeven zeeën zijn hier niet meer dan een druppeltje. Het geduld van honderdduizenden is niet voldoende om één raaf van veren te voorzien. Zeven hellen zijn hier niet meer dan een vlammetje. Acht paradijzen verwelken hier en zeven hellen verijzen. Je moet niet verbaasd zijn dat hier een mier gelijk is aan een olifant. Honderdduizenden aartsvaderen vergrijsden om het licht voor de mensen te laten schijnen. Honderdduizenden lichamen werden ontdaan van hun ziel om één Noach aan de zondvloed te laten ontkomen. Honderdduizenden muggen vallen het vijandelijke leger aan om Abraham de overwinning te bezorgen. Honderdduizenden ogen werden zeeën van bloed om Jozef uit de gevangenis te verlossen. Honderdduizenden zuigelingen moesten onthoofd worden om Mozes volwassen te laten worden. Honderdduizenden baden tot de afgod maar Abraham kwam ongedeerd uit de vlammen. Honderdduizenden versierden zich met een kruis om Jezus geboren te laten worden uit een moeder zonder vader. Honderdduizenden geesten en zielen werden geplunderd om Mohammed in één nacht hemelwaarts te laten varen. Hier in dit land zijn oud en nieuw gelijk. Hier is doen en laten hetzelfde. Door zorgen bezwaarde harten bestaan hier niet. Duizenden zielen van deze zee zijn nog geen druppel van deze eindeloze zee. Het verdrinken van honderdduizend lichamen in dit water is hoogstens een schaduwtje in de zon. Als hemelen en horizonnen in stukken uiteen vallen dan vallen er geen bladeren uit een boom. Als alles wordt vernietigd vanaf de bodem der zeeën tot aan het allerhoogste hemelgewelf is dat niet meer dan wanneer een pootje van een mier in een kuil valt. Als beide werelden in een klap verwoest zouden worden is dat niet meer dan een korreltje zand op de aarde. Als er geen sporen meer te vinden zijn van duivelen of mensen verwacht dan ook geen druppel regen meer. Als alle lichamen gelijk dorre bladeren ter aarde vallen dan is het kwijtraken van één haar bij een beest ook geen ramp. Als klein en groot hier ten einde geraken lijkt het alsof een strootje van de aarde weggeblazen is. Als alle negen heelallen door elkaar worden geklutst dan lijkt het erop alsof de zeven zeeën één druppel missen.
Na dat land komt het land van het monotheïsme op je pad, dan komen de pleisterplaatsen van afzondering en inkeer. Alle gezichten die de woestijn van dit land passeren worden verenigd in één gezicht. In dit land zijn kleine hoeveelheden of grote hoeveelheden één. Als één maal één altijd één is dan zijn alle enen de enige één. De één die je niet naar het monotheïsme leidt die is geen één, die is allen maar het getal één. Monotheïsme gaat boven cijfers en getallen. Deze Eén heeft geen begin en geen einde. In deze Eén verdwaalden het begin en het einde en lieten geen sporen na. Als alles niets is dan is niets alles. In principe bestaat buiten het monotheïsme alleen zorg en last.
Na dat land komt het land der verbijstering je tegemoet. In dit land zul je alleen maar smart en heimwee ervaren. Hier is elke ademtocht als een doorn in je keel. Hier kent elk moment zijn jammerklacht. Hier kent men slechts zuchten, pijn en zielensmart. Hier bestaat dag en nacht, maar de dag is geen dag en de nacht is geen nacht. Elke haar op je lijf is als een doorn die je lichaam tot bloedens verwondt. Dit land is als een armetierig vlammetje waaraan wijzen, zich tot hun verbijstering, toch kunnen verbranden. Wanneer een geleerde in dit stadium komt zal hij tot zijn verbijstering toch verdwalen. Hij raakt de weg der verbijstering kwijt en is dan verbaasd en versuft. Hij zal zich niet bewust zijn van zichzelf of de hemelen. Wie het land van monotheïsme heeft bereist kan ook het land van de verbijstering overwinnen. Als iemand hem vraagt:"Besta je, of niet? Ben je nog de heer der schepping, of niet?" Of ben je binnen of ben je buiten of ben je binnenstebuiten, of ben je beide? Of ben je geen van beide? Ben je erbuiten, ben je erbinnen, ben je zichtbaar of ben je onzichtbaar? Ben je vergankelijk of ben je onovergankelijk of ben je allebei of ben je geen van beide? Hij zal antwoorden:" Ik weet van niks, ik weet dit niet en ik weet ook dat niet. In ben verliefd, maar ik weet niet op wie. Ik ben geen Moslim en ik ben geen ongelovige, wat ben ik dan eigenlijk? Ik ben me niet bewust van mijn liefde. Ik heb een hart vol liefde en tegelijkertijd is het leeg."
Het land der armoede en der vergankelijkheid.
Daarna is het land der armoede en der vergankelijkheid. Daar hoort praten niet tot de gewoonten. Dit land is het land van vergetelheid, stomheid, doofheid en onbewustheid. Al heb je honderdduizend schaduwen, ze zullen allen verdwijnen door een straaltje van jouw eigen zon. Wanneer de Grote Zee begint te golven zullen op haar oppervlakte geen beelden meer verschijnen. Beide werelden lijken op deze Grote Zee, wie zegt dat dit niet waar is, die verliest. Wie in de Grote Zee der Liefde verdrinkt, ervaart rust, terwijl hij zinkt. In deze zee vol rust kan het hart alleen maar verdwalen. Als het hart het dwalen overwonnen heeft dan zal het Hem ontmoeten. Het zal vele geheimen kennen. In deze zee zijn vele ervaren Soefi’s en grote mannen verzonken en bij de eerste stap meteen verdwaald. Hun tweede stap werd nooit gezien. Bedenk wel, het verdwalen van de Soefi’s en grote mannen, bij de eerste stap, is niets dan een voorbeeld. Hout en wierook worden tot as in de vlammen, hoewel beide as zijn, zijn ze in kwaliteit verschillend. Als de vuilheid in de Grote Zee smelt, blijft zijn identiteit bestaan, maar reinheid laat van haar bestaan geen sporen na, haar beweging, zal de beweging van de zee zijn. Hoewel zij niet meer bestaat is zij wel de bron van schoonheid. Zij bestaat niet meer, maar hij wel. Ondanks het feit dat zij logisch gedacht niet kan bestaan, bestaat zij toch.
EINDE