Gedichten
van
Ahmad Sjamloe
Inhoudsopgave:
KLIK A.U.B. OP UW KEUZE; MET EEN TERUGKLK BENT U WEER BIJ DE INHOUDSOPGAVE
Klik a.u.b. op de foto om de website van Shamloe te bezoeken.
Nee,
deze sneeuw wil niet ophouden met vallen
sneeuw die valt op onze haren en wimpers
zo naar ons zelf kijkend in de spiegel ervaren wij
dat wij weer een deel van de weg hebben afgelegd.
Ja,
laten wij het poolvuur ontsteken
.
Ja,
de vriendelijke straal van jouw oogopslag
zal zeker de zon doen opkomen
en het pad van mijn bevrijding verlichten.
Nee,
er blijft geen twijfel.
De zekerheid dat je bestaat
zal het pad zijn dat ik zal gaan.
Jij bent de slok water
die knechten aan de duiven geven
voordat ze hen het mes op de keel zetten.
Hier zijn vier gevangenissen.
In elke gevangenis zijn twee keer zoveel holen
en in elke hol zijn een paar cellen.
In elke cel zitten een paar mannen in de boeien vast.
Eén van deze gevangenen,
heeft op een duistere, beladen nacht
met één bajonetslag zijn vrouw vermoord.
Eén van deze mannen,
heeft op een hete zomermiddag,
het brood van zijn kinderen
met het bloed van de harde, begerige bakker besmeurd.
Een paar van dezen,
hebben in de stilte van een regenachtige dag
de rentewoekeraar op zijn weg opgewacht.
Sommigen,
hebben in de geluidloosheid van de straat
van een lage muur op een dak gesprongen.
Sommigen,
hebben in middernacht, in de verse graven
de gouden tanden van de doden gebroken.
Maar, in een duistere, beladen nacht
vermoorde ik niemand.
Maar, ik heb geen rentewoekeraar,
op zijn weg opgewacht.
Maar, ik sprong niet van een dak in een tuin
op middernacht.
Hier zijn vier gevangenissen.
In elke gevangenis zijn twee keer zoveel holen
en in elke hol zijn een paar cellen.
In elke cel zitten een paar mannen in de boeien vast.
Tussen deze gevangenen,
zijn er mannen die
dol zijn op lijken van vrouwen.
Midden deze gevangenen,
zijn er mannen die
dromen elke nacht
van een vrouw, die uit de bodem van haar hart
schreeuwt uit de angst voor de dood.
Maar, ik zie niets in vrouwen,
de andere helft,
om zulke daden te begaan.
Maar ik, tussen het gebergte van mijn dromen,
heb geen andere band
dan met het koude ijzeren geduld van deze woestijnstruiken
die groeien, vechten, drogen en valen
Als, ik niet zat in deze boeien
misschien liep ik op een morgen
net zoals een bevende herinnering in de verte
dan de koude lage aarde voorbij.
Het is strafbaar.
Het is strafbaar.
Het hele veld is bedekt met nevel.
De lantaarn van het dorp is ondergedoken
er is een warme golf in het bloed van het veld
het veld
vermoeiend,
stom
met een gebroken adem
zweet langzaam uit iedere porie
in het ijlen van de warmte van de nevel.
Het hele veld is bedekt met nevel. [moppert de voetganger in zichzelf]
De dorpshonden zijn koest.
In de volle nevel kom ik bij het huis aan. Kolkoe weet het niet.
Plotseling zag zij mij bij de poort.
Met de tranen in de ogen en glimlach op de lippen zal zij
" het hele veld is bedekt met nevel..." zeggen.
Ik dacht bij mijzelf: " als de nevel zal tot zonsopgang duren,
dan zullen de dappere mannen uit hun verborgenplek
naar hun geliefden terugkeren.
Het hele veld is bedekt met nevel.
De lantaarn van het dorp is ondergedoken
er is een warme golf in het bloed van het veld
het veld
vermoeiend,
stom
met een gebroken adem
zweet langzaam uit iedere porie
in het ijlen van de warmte van de nevel.