Gedichten 

van 

Ahmad Sjamloe


Inhoudsopgave:

KLIK A.U.B. OP UW KEUZE; MET EEN TERUGKLK BENT U  WEER BIJ DE INHOUDSOPGAVE

Baarf (sneeuw)

DE VIER GEVANGENISSEN

NEVEL


Klik a.u.b. op de foto om de website van Shamloe te bezoeken.


Baarf  (sneeuw)

 

Nee,

deze sneeuw wil niet ophouden met vallen

sneeuw die valt op onze haren en wimpers

zo naar ons zelf kijkend in de spiegel ervaren wij

dat wij weer een deel van de weg hebben afgelegd.

Ja,

laten wij het poolvuur ontsteken

.

Ja,

de vriendelijke straal van jouw oogopslag

zal zeker de zon doen opkomen

en het pad van mijn bevrijding verlichten.

Nee,

er blijft geen twijfel.

De zekerheid dat je bestaat

zal het pad zijn dat ik zal gaan.

Jij bent de slok water

die knechten aan de duiven geven

voordat ze hen het mes op de keel zetten.


DE VIER GEVANGENISSEN

 

Hier zijn vier gevangenissen.

In elke gevangenis zijn twee keer zoveel holen

en in elke hol zijn een paar cellen.

In elke cel zitten een paar mannen in de boeien vast.

Eén van deze gevangenen,

heeft op een duistere, beladen nacht

met één bajonetslag zijn vrouw vermoord.

Eén van deze mannen,

heeft op een hete zomermiddag,

het brood van zijn kinderen

met het bloed van de harde, begerige bakker besmeurd.

Een paar van dezen,

hebben in de stilte van een regenachtige dag

de rentewoekeraar op zijn weg opgewacht.

Sommigen,

hebben in de geluidloosheid van de straat

van een lage muur op een dak gesprongen.

Sommigen,

hebben in middernacht, in de verse graven

de gouden tanden van de doden gebroken.

Maar, in een duistere, beladen nacht

vermoorde ik niemand.

Maar, ik heb geen rentewoekeraar,

op zijn weg opgewacht.

Maar, ik sprong niet van een dak in een tuin

op middernacht.

 

Hier zijn vier gevangenissen.

In elke gevangenis zijn twee keer zoveel holen

en in elke hol zijn een paar cellen.

In elke cel zitten een paar mannen in de boeien vast.

Tussen deze gevangenen,

zijn er mannen die

dol zijn op lijken van vrouwen.

Midden deze gevangenen,

zijn er mannen die

dromen elke nacht

van een vrouw, die uit de bodem van haar hart

schreeuwt uit de angst voor de dood.

Maar, ik zie niets in vrouwen,

de andere helft,

om zulke daden te begaan.

Maar ik, tussen het gebergte van mijn dromen,

heb geen andere band

dan met het koude ijzeren geduld van deze woestijnstruiken

die groeien, vechten, drogen en valen

 

Als, ik niet zat in deze boeien

misschien liep ik op een morgen

net zoals een bevende herinnering in de verte

dan de koude lage aarde voorbij.

Het is strafbaar.

Het is strafbaar.


NEVEL

 

Het hele veld is bedekt met nevel.

De lantaarn van het dorp is ondergedoken

er is een warme golf in het bloed van het veld

het veld

vermoeiend,

stom

met een gebroken adem

zweet langzaam uit iedere porie

in het ijlen van de warmte van de nevel.

Het hele veld is bedekt met nevel. [moppert de voetganger in zichzelf]

De dorpshonden zijn koest.

In de volle nevel kom ik bij het huis aan. Kolkoe weet het niet.

Plotseling zag zij mij bij de poort.

Met de tranen in de ogen en glimlach op de lippen zal zij

" het hele veld is bedekt met nevel..." zeggen.

Ik dacht bij mijzelf: " als de nevel zal tot zonsopgang duren,

dan zullen de dappere mannen uit hun verborgenplek

naar hun geliefden terugkeren.

 

Het hele veld is bedekt met nevel.

De lantaarn van het dorp is ondergedoken

er is een warme golf in het bloed van het veld

het veld

vermoeiend,

stom

met een gebroken adem

zweet langzaam uit iedere porie

in het ijlen van de warmte van de nevel.